به موقع بچسب و به موقع رها کن

به جرات می‌توانم بگویم که یکی از مهم ترین مهارت‌های زندگی، این است که کارها را به موقع انجام دهیم. به موقع بچسبیم و به موقع رها کنیم. موضوع حرف من اینجا، فعالیت‌های کاری است. فعالیت‌هایی که همۀ ما به نوعی داریم. اما بیشتر اوقات به هر آنچه که می‌خواهیم نمی‌رسیم. چرا؟ چون ارزش زمان انجام کار را نمی‌دانیم.

اینکه شروع به اصلاح کنیم، کار سختی است. به دلیل اینکه انسان موجود عادت پذیری است. شاید من تا الان بد عادت کرده باشم. اگر خواسته باشید تغییری را در خودم یا عاداتم به وجود آورم، قطعاً سخت خواهد بود.

خیلی از اوقات باید همین الان شروع کرد. شروع به تغییر. باید کارِ درست را انجام داد. کارِ درست را هم زمان تعیین می‌کند. البته عوامل زیادی در تعیین درست یا غلط بودن کار سهیم هستند. ولی زمان نقشش پر رنگ‌تر است. مثلاً وقتی شب فرا می‌رسد، خیلی از ما تازه گرم کار می‌شویم. اما شب وقت استراحت است. طبق عادت همۀ ما دوست داریم شب‌ها را تا نیمه شب بیدار باشیم. اما نمی‌دانیم که فرصت طلایی را برای یک کار طلایی از دست می‌دهیم. بله؛ خواب. در این مدت خواب کارِ درستی است که باید انجام دهیم. جالب است بدانید که ارزش خواب در بین ساعات بعد از عشا تا چند ساعت قبل از اذان صبح، جندین برابر حالت عادی است.

اما وقتی من زمان خواب را به درستی تشخیص نمی‌دهم، این می‌شود که زمان کار کردن را هم از دست می‌دهم. الان با اینکه شب است و خسته‌ام، اما حس عجیبی برای خواندن و کار کردن دارم. این حس همیشگیِ من در انتهای شب است. ولی می‌دانم که همین الان وقت تغییر است. باید دست بکشم و خودم را برای فردا آماده کنم.

پس تغییر را باید از همین الان شروع کرد. نمی‌توان انتظار داشت که خود به خود طی روزهای آتی درست شود…