از چرخهٔ کِسلی بیا بیرون!

یکی از چرخه‌های مخرب که هر کسی ممکنه توش گرفتار بشه، چرخهٔ کِسلی است! یعنی حال و حوصلهٔ انجام هیچ کاری رو نداری؛ همچنین هیچ عاملی هم برای انگیزه گرفتن نیست، که بشه از یک جایی شروع کرد! یعنی یک چرخه‌ای که ممکنه حسابی گیرت بندازه. پس باید همیشه یک نسخه برای رهایی از این چالش داشت.

نسخه‌ای که من تونستم پیدا کنم، اینه که هر طور شده، تجربهٔ یکی از بخش‌های زندگی و یا کاری رو باید بهبود داد؛ هر چند خیلی کوچک. یعنی یک کاری کنیم که وقتی مثلاً از یک چیزی استفاده می‌کنیم، حس بهتری به ما بده. به عنوان مثال کاری که من در مواجهٔ با کِسلی هنگام شروع به کار با رایانه کردم، این بود که موس پد یا همان چیزی که زیر موس رایانه قرار می‌گیره رو عوض کردم و از یک شیء دیگه برای نرم‌تر کار کردن موس استفاده کردم. الان خیلی بهتر شده!

همین تجربهٔ بهتر کار کردن با موس، خود یک موفقیت کوچک برام بود. پس انگیزه‌ای شد تا شروع به کار کنم و همین طور که به موفقیت‌های کوچک بیشتری دست پیدا کردم، انگیزهٔ بیشتری گرفتم و اوج گرفتن شروع شد. اینجا منظور من از موفقیت کوچک، مثلاً انجام دادم موفقِ یک کارِ حتی کوچک از زندگیِ شغلیم بود.

بیشتر ما آدم‌ها وقتی از موفقیت صحبت می‌کنیم، اصلاً متوجه موفقیت‌های کوچک نیستیم! یعنی اصلاً اونها رو حساب نمی‌کنیم. همیشه دوست داریم وقتی از موفقیت خودمون یا شخص دیگری صحبت می‌کنیم، از یک کار خیلی خیلی بزرگ حرف بزنیم. همین عامل علاوه بر اینکه باعث میشه رسیدن به همون موفقیت اصلیه، که توی زندگی‌مون تصورش کردیم سخت بشه، دلیلی بر تلف کردن تمامی منابع حال حاضر،‌ از جمله زمانی شود که همین الان داریم، و نمی‌دونیم که چطور ازش به صورت بهینه استفاده کنیم.

پس بیایم با پاره کردن یک چنین چرخه‌های باطل و مضر، از منابعی که در اختیار داریم، بهتر استفاده کنیم و پیشرفت رو ببینیم. خیلی سخت نیست؛ فقط باید یاد گرفت.