به نظر میرسه که دلبستگی زیاد به هر چیزی خوب نباشه. حالا میخواد این چیز حتی خیلی خوب یا کاربردی باشه، یا نه! توی یکی از سایتهام که به جهت تبلیغ کانالهای تلگرام راه اندازی شده، یکی از کاربران مشکلش رو این طور بیان کرده بود:
سلام ناموسا بدون تل میخوام برم خودکشی کسی میاد؟؟؟
از پریشبه بخاطر دو س بار دیلیت اکانت تلم وصل نمیشه
تورو اون قرآنی ک ننتون میخونه قسم ی راه حل درست و حسابی بدین باو مردم
خندم گرفت و با خودم فکر کردم که توی وبلاگم هم منتشرش کنم. جالبه که یک وسیلۀ ارتباطی مثل تلگرام به این اندازه توی زندگیِ ما مهم شده که دیگه حتی نمی تونیم بدون اون حتی چند روز رو سپری کنیم. البته شاید به سبب شغلی نیاز به تلگرام داشته باشیم. یا اینکه بالاخره کار مهمی با اون انجام بدیم. البته مشکل این بنده خدا شاید حداکثر بعد از ۱ هفته رفع بشه.
حالا با خودم میگم اگر این وسیلۀ ارتباطیِ وابسته کننده را بخواهیم یا بخواهند که جمعش کنند، ببین به چند نفر ضربه می رسونند؟! این یعنی استعمار نوین. یعنی ایجاد وابستگی و سپس به دست گرفتن مهار یک ملت. ملتی که مسئولانش اصلاً تو باغ نیستند! تازه این مال یک داستان خیلی ساده مثل تلگرامه. بقیۀ قضایا هم به همین شکله…